- θεότακτος
- θεότακτος, -ον (Μ)αυτός που τάχθηκε από τον θεό, αυτός που καθορίστηκε από τον θεό.[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -τακτος (< τάσσω), πρβλ. αν-υπό-τακτος, από-τακτος].
Dictionary of Greek. 2013.
θεότακτος
Look at other dictionaries:
θεο- — (AM θεο ) πρώτο συνθετικό πολλών λέξεων τής ελληνικής που έχουν την έννοια ότι αυτό που δηλώνεται από το δεύτερο συνθετικό γίνεται από τον θεό (ή τους θεούς) ή για χάρη τού θεού ή έχει ως αντικείμενο τον θεό («θεόδμητος», «θεοσεβής», «θεόφρων»)… … Dictionary of Greek
